داده‌های حقیقی نشان می‌دهد که تنها «۲ در هزار»از زنجیرۀ مرغ مصرفی کشور به واردات وابسته نیست و منشأ داخلی دارد، در حالی که گزارش‌های رسمی، خوداتکایی این بخش را «افزون بر ۱۰۰درصد» اعلام می‌کنند!
خبرگزاری تسنیم؛ هیئت اندیشه‌ورز اقتصادی
گزارش‌های رسمی، که لااقل از سال ۱۳۸۷ منتشر شده، تأکید دارد که صنعت مرغ کشور به‌گونه‌ای مدیریت می‌شود که تمام مصرف مردم از تولید داخلی قابل تأمین است، و بلکه بیشتر. برای مثال جدول زیر، از گزارش رسمی بانک مرکزی با عنوان «خلاصه تحولات اقتصادی کشور در سال ۱۳۹۶» استخراج شده، که نشان می‌دهد از سال ۱۳۸۷ بیش از مصرف، تولید داشته‌ایم.
تصویر | ضریب خوداتکایی صنعت مرغ بالای ۱۰۰درصد است (منبع: خلاصه تحولات اقتصادی سال ۱۳۹۶)
ما واقعیت جز این است!
مطابق آخرین داده‌های انجمن صنفی تولیدکنندگان جوجۀ یک روزه، در سال ۱۳۹۸، دو دهم درصد (دو در هزار) از گوشت مرغ تولید شده در ایران، از نژاد داخلی (آرین) بوده، و ۹۹٫۸درصد از نژادهای راس(۷۱درصد)، آربراکرز(۲۲درصد)، کاب(۴٫۶درصد)، و هوبارد(۲٫۲درصد)، تأمین شده است، که همگی در ردۀ اجداد، وارداتی هستند.
تصویر | جدول نژادهای مختلف مرغ تولید شده در مرغداری‌های کشور (منبع: انجمن صنفی تولیدکنندگان جوجۀ یک روزه)
با این آمارها مشخص نیست، منظور گزارش‌دهندۀ بانک مرکزی از «خوداتکایی بیش از ۱۰۰درصد» دقیقاً چه بوده است! ذیل جدول ارائه شده در گزارش بانک مرکزی درج شده: «ضریب خوداتکایی هر محصول برابر با نسبت تولید داخلی به مصرف آن محصول در کشور می‌باشد. مصرف نیز بر اساس رابطۀ تولید داخلی به‌علاوۀ واردات منهای صادرات محاسبه می‌شود. در محاسبۀ این شاخص، تغییرات موجودی انبار صفر لحاظ شده است». مطابق این تعریف و داده‌های بالا، بخش ناچیزی از صنعت مرغ کشور به واردات وابسته نیست.
گذشته از این اشتباه محاسباتی بزرگ، توجه به این موضوع هم مهم است که طی سی سال اخیر، این صنعت هرگز از سوی غربی‌ها تحریم نشده است. دربارۀ این عدم تحریم دو پرسش اساسی مطرح است:
